Betrokken
Gelukkig mag ik een mensenmens zijn. Dat moet ook wel, anders zou ik m’n vak als woningmakelaar niet goed verstaan. Een woonhuis bestaat weliswaar uit bakstenen, houten planken en dakpannen, maar als ik mij tijdens het bezichtigen van een huis met aspirant-kopers zou beperken tot het benoemen van het aantal stenen dat er in het huis verwerkt is of hoeveel stuks dakpannen erop liggen, dan zou ik snel uitgepraat zijn.
Het schijnt dat maar liefst meer dan 90% van alle beslissingen die mensen nemen, wordt genomen op basis van hun emotie: het gevoel dat je bij iets of iemand hebt. Bij het aankopen van een huis is dat niet anders. Soms merk je aan de houding of de oogopslag van mensen al binnen enkele minuten of het bezichtigde huis hen aanspreekt of niet.
De kunst van het makelaarschap is om de aspirant-koper die naar het huis komt kijken bij binnenkomst op zijn of haar gemak te stellen. Zoiets doe ik bijvoorbeeld door te vragen of zij misschien liever eerst even hun jas willen uittrekken (dan ervaart men het gevoel van 'op visite gaan'). Of ik vraag of m’n gasten wellicht eerst even gebruik willen maken van het toilet (als ze een lange reistijd hebben gehad). Door gasten persoonlijke aandacht te schenken, voelt men zich daadwerkelijk een welkome gast. De aspirant-koper durft mij eerlijk zijn of haar mening over het huis te geven. Er ontstaat simpel gezegd een vertrouwensband tussen de aspirant-koper en mij, een basis om met elkaar tot zaken te komen.
